De wind van voren

Rijkman Groenink is voor 15% eigenaar van windmolen de Ambtenaar in Medemblik. In een eigen verklaring in de Volkskrant van 10 februari stelt Groenink dat hij graag wil bijdragen aan het verduurzamen van de energieproductie. Nadat de oud-topman van ABN Amro in 2007 slechts twee jaarsalarissen meekreeg ter hoogte van 4,3 miljoen en daarbij voor ruim 25 miljoen aan aandelen en opties moest verkopen, is de beste man gelukkig uit op het verbeteren van de wereld. Dat Groenink in het jaar van zijn megalomane bonus “een klein deel” van zijn belastingafdracht kon gebruiken voor dit windmolen-project lijkt, evenals het navolgende voordeel op zijn inkomstenbelasting, slechts bijzaak.

Een voormalig wethouder van Wieringermeer, de gemeente waar de gigantische windmolen van bijna 200 meter hoogte staat, verklaart tegenover de Volkskrant dat de molen eigenlijk nooit gebouwd had mogen worden omdat deze niet in het bestemmingsplan paste. Middels een truc is de bouw er doorgedrukt. Over de klagende omwonenden wegens de enorme omvang en de bijkomende geluidsoverlast die de molen maakt kan de heer Groenink het kort houden; “Ik moet wel zeggen: hij is erg grot en staat erg dicht bij Medemblik. Ik kan mij het ongenoegen van velen goed voorstellen. Bij de locatiekeuze en het vergunningstraject zijn de investeerders echter helemaal niet betrokken geweest.” En hij wast zijn handen in onschuld.

Ik zou willen dat mijn geweten zo gemakkelijk schoongeveegd kon worden als dat van de heer Groenink, gewoon alsof hij de ruitenwisser van zijn auto aanzet. Uit dat vaatje kan ik nog wel een paar argumenten tappen.

Ik investeer slechts in een grote kledingketen. Dat de kleding onder erbarmelijke omstandigheden door kinderen in derde wereldlanden wordt gemaakt, daar hebben wij als investeerders geen invloed op.

Ik investeer in de productie van chocolade. Dat er af en toe wat bloed bij zit, daar hebben wij als investeerders helaas geen invloed op.

Ik investeer uitsluitend in de productie van clusterbomen en landmijnen. Bij welk regime die bommen en mijnen terecht komen en op welke manier die worden ingezet, daar worden we als investeerders niet bij betrokken.

Maar ik mij het ongenoegen van velen goed voorstellen.

Aan al het goede komt een eind

Signalen die aangeven dat je backpack-vakantie lang genoeg heeft geduurd:

- Als je geld op is;

- Als je vrije dagen op zijn;

- Als je angstaanvallen krijgt bij de gedachte dat je weer een bus in moet;

- Als de straatkatten niet meer voldoen als surrogaat en je verlangt naar hereniging met je eigen huisdieren;

- Als je begint te dromen in vreemde talen;

- Als je een eeltlaag tussen je tenen krijgt van je flip flops;

- Als je geen zonnebrand meer hoeft te smeren;

- Als je de energie niet meer kunt opbrengen om antwoord te geven op de vragen Where are you from? For how long are you travelling? Where have you been? Where are you heading?;

- Als je na thuiskomst een bruine boterham met oude kaas eet met je ogen dicht, waar je 18 minuten over doet en waarna je een klein traantje moet wegpinken;

- Als je in een kroeg in Amsterdam vraagt naar het lokale bier van dit land;

- Als je mensen in Nederland nog steeds aanspreekt met si en gracias;

- Als je thermostaat niet warmer kan, maar je nog steeds met kippenvel op de bank zit;

- Als je voor een onbestemde zondagmiddag in de lonley planet gaat zitten bladeren om te kijken wat er in de regio te doen is;

- Als je alles dat je in je keuken thuis hebt gebruikt nog steeds gelijk met de hand staat af te wassen;

- Als je thuis nog steeds je naam schrijft op het eten en drinken dat in de koelkast staat;

- Als je de alarmfunctie op je telefoon niet meer kunt terugvinden;

- Als fietsen onwennig aanvoelt;

- Als je collega’s je raar aankijken omdat je vlak voor zonsondergang deet op staat te spuiten;

- Als je thuis je schone was netjes opgevouwen weer terug in je backpack stopt;

- Als je na het uitslapen van je jetlag zonder nadenken je zwembroek en flipflops aantrekt;

- Als je het water thuis uit de kraan eerst in een plastic fles schenkt omdat je anders niet normaal kunt drinken;

- Als je van een glas cola vindt dat de cuba libre niet goed is gemixed;

- Als je thuis en op je werk nog steeds het wc papier in de prullenbak staat te duwen;

- Als je de vraag “weet iemand hoe laat het is” schouderophalend beantwoord met: daglicht;